تا حالا شده به یکی قول بدی و بعد جونت به لبت بیاد تا بتونی سر قولت وایسی؟؟
مخصوصا اگه طرف برات خیلی عزیز باشه و نخوای با خواسته اش مخالفت کنی!! و مخصوصا اگه اون کاری که ازت خواسته بهش عادت کرده باشی و دوری ازش نه اینکه محال ولی سخت باشه؟؟
میخواستم حرف دل بنویسم ولی مثل همه حرفای نگفته ام این یکی هم نمیگم ولی بدون که خیلی حرف ناگفته دارم...
راستی ماه رمضان مبارک! ماه خدا ،ماه آشتی من روسیاه با خدای کریم و باوفا، ماه د دلتنگی ها و حرفایی که جز خود خدا کسی نمیتونه بشنوه و جز اون کسی نسیت که آرومت کنه
میشه بهش رسید و میشه ازش معذرت خواست!! حتما میخوای بگی مگه به خدا بدهکاریم یا کاری کردیم که ازش معذرت بخوایم؟؟
جواب خودت و میدونی... بحثم اینه که اگه به اندازه ریگ بیابان ها و تعداد ستاره ها و کهکشونا و به اندازه قطرات بارونم اگه بدی کرده باشی بازم به کرامت و رحمت خدا نمیرسه و اگه همه رو هم ندیده بگیره ازش چیزی کم نمیشه برعکس بعضی بنده های کم ظرفیت که تا یه بدی میبینن همه عالم و به هم میریزن و تا قیام قیامت طبکار میمونن.
هشدار!!! وقت کمه!!!
تا از دست نرفته فرصت طلبی کنیم که به فرموده آقای شهید این ماه امیرالمؤمنین علی علیه السلام : چه زود میگذرد ساعات روز و چه زود میگذرد روزهای ماه و چه زود میگذرد سالهای عمر(میزان الحکمه)
تک تک ساعت چه گوید؟گوش دار گویدت بیدار باش ای هوشیار
عقربک آهسته پندت میدهد پند شیرین تر ز قندت میدهد
گویدت ماه و شب ایام رفت شامگاه و بامداد و سال رفت
فرصت وقت عزیز خویش را صرف در باطل نکن ارجش بدار
